Speciaal voor jou...

Ik ga graag naar school.
Niet dat ik elke morgen even snel uit mijn bed spring, maar wanneer ik fris uit de badkamer kom heb ik meestal wel zin in de dag.

Dan volgt er zoals altijd de fietstocht (ja, ik doe wel wat kilometertjes per dag) over de dijk, tijd om na te denken. Met een streepje muziek en een zonnetje dat ervoor zorgt dat mijn (zomer)sproetjes weer mooi tot uiting komen!
Nadenken over het verleden, heden en toekomst.
De laatste paar weken is het toch wel hetzelfde onderwerp dat steeds mijn gedachten weet te bekoren, een engeltje dat door mijn hoofd blijft zoemen.

Wanneer ik mij na een lichte inspanning bij mijn klasgenoten zet, begint de dag pas echt. Mijn vrienden bij wie ik altijd terecht kan!
Dan volgt het moment waarop mijn engeltje aankomt, elke dag opnieuw omgeven door twee andere klasgenoten.
Die komende seconden zal ik mijn gedachten en handelingen nooit meester worden! ‘Die afwachtende houding; zou ik haar aankijken of niet; zouden de anderen aan mijn blik kunnen zien hoeveel ik om haar geef, meer dan vriendschap; zou ik iets zeggen; lacht ze naar mij?’ Elke dag opnieuw!

Wanneer het tijd wordt om onze doffe hersenkamertjes vol te laten steken met leerstof over ‘recht’ en ‘het steken van een maagsonde’ en we richting lokaal vertrekken, schuifelen we naar elkaar toe alsof we elkaar voor het eerst zien die dag. Wanneer we uiteindelijk naast elkaar belanden ben ik blij dat ik mijn aandacht niet enkel op de docent hoef te vestigen.
De aulamomenten zijn gewoon onbeschrijflijk, het gaat van de ‘Kinder Surprise’ naar ‘Je pest mij weer!’ om te eindigen met het lachen om hoe ik mijn worteltjes op eet.
Nog nooit voelde ik mij bij iemand zo speciaal, zo aanvaard voor wie ik ben.

Het enige spijtige aan de dag is het ‘afscheid’, wat je een afscheid noemt uiteraard. Vaak is het gewoon een glimlach of “Tot morgen!”, een vluchtig moment.
Maarja, wat moet er anders gezegd worden? Ik kan haar toch moeilijk om het lijf vliegen?

De fietstocht huiswaarts gebeurd meestal in gezelschap, maar toch maak ik hier gebruik van om mijn gedachten te verruimen en na te denken over dingen die ik beter anders had aangepakt…

“Denken, denken en nog eens denken!” ---> Een slechte eigenschap van de Nichjes! Wij denken teveel na over de dingen en proberen zoveel mogelijk goed te doen, voor zoveel mogelijk mensen (toch alvast een stukje Ethiek is mij bij gebleven!).
Misschien wordt het eens tijd om aan mezelf te denken, maar hoe begin je daar in godsnaam aan?!

Engeltje, ik denk dat het wel duidelijk is dat dit tekstje voor jou bedoeld is. Je betekent enorm veel voor mij en ik geef ontzettend veel om jou! Ik weet dat hetgeen ik voor jou voel niet wederzijds is (of toch niet helemaal), maar weet dat ik er altijd voor je zal zijn en je alle tijd wil geven die je nodig hebt.

[Ilse]