Ine ziet ze vliegen...

Beeld het je eventjes in... Je komt thuis, stikkapot, oververhit. De plannen zijn: alles op tafel gooien en jezelf in de zetel ploffen om gezellig naar de laatste uitzending van Sara te kijken.
Dit is hoe het bij mij ging...
Ik wandel voorbij ons vijvertje en ik merk op dat de stokjes die errond staan (anti-Reiger) in het water liggen. Ik dacht: dju, is die weer met een vis aan de haal gegaan? Wat ik al raar vond was dat het spoor van water liep tot aan de achterdeur. En toen ik binnen ontdekte dat het in de veranda doorliep, via de keuken naar de living vermoedde ik dat de Florrepoes een duikje had genomen in de vijver... En jawel, jawel! In een hoekje achter de zetel lag er een poezebeestje in een plas nat. Door en door nat! Klaar om uit te wringen. Ik heb hem dus (en dat had hij weer graag) een beetje afgedroogd met een handdoek.
Pas toen hij zo zenuwachtig heen en weer langs het boekenrek liep en er af en toe zijn pootjes onder stak had ik door dat er meer aan de hand was. En helààs pindakaas had ik gelijk: een vogel! Argh! Op een plek waar je daar helemaal niet aankan.
Florrekat moet gedacht hebben dat hij zelf een vogel was want hij vloog de veranda in.
'Missie vogeltje vangen' kon beginnen!

Met een borstel probeerde ik het beestje een tikje te geven zodat het vanonder dat rek zou uitkomen (want ik kon er zelf niet aan). Natùùrlijk kroop die bange kwezel achter de zetel en zo trippel trippel trippel achter de tv-kast waar ik er helemààààààl niet meer aan kon!
'k Heb dan maar een uurtje gewacht tot't beestje droog was, want jaja: het had mee gezwommen in de vijver! Uiteindelijk was Tsjilp (jaja, zo'n uurtje met een vogel doorbrengen schept een band!) bij zijn positieven gekomen en begon die rond te vliegen. Hysterisch rondvliegen, helaas. Tsjilp vloog zich te pletter tegen de venster, de kast en nog eens tegen de deur. Daar ging hij (of zij?) in een hoekje zitten en kon ik er een doos over zetten.
Zo heb'k het vogeltje dan naar buiten gebracht waar het meteen de lucht in vloog. Ik zei nog "dag en bedankt eh!", maar dien onbeleefderik zei niets terug... 'k Zal nog eens lief zijn hoor!

Maar! Wat doet een bange vogel!?
INDERDAAD! Dus ons Ine kon nog kuisen in de meest onmogelijke hoekjes.
Maar bon: eind goed, al goed.
What's next, Flor?

[Ine]